کد مطلب:276327 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
جهاد آن حضرت
در دعایی كه از حضرت امام رضاعلیه السلام درباره حضرت حجّت علیه السلام روایت شده، چنین آمده است: بزرگوار، مجاهد، تلاشگر. [1] .
و در بحار از حضرت امام باقرعلیه السلام روایت است كه فرمود: او خونخواه، با تأسف و غضبناك خروج می كند به خاطر غضب خداوند بر این خلق، پیراهنی كه رسول خداصلی الله علیه وآله روز احد پوشیده بود بر اندام اوست، و عمامه سحاب و زره سابغه و شمشیر ذوالفقار پیغمبر با اوست، شمشیر بر شانه می گذارد و تا شش ماه از كشته پشته می سازد. [2] .
و از همان حضرت درباره فرموده خداوند متعال: «وَقاتِلُوهُمْ حَتّی لا تَكُونَ فِتْنَةً وَیَكُونُ الدِّینُ كُلُّهُ للَّهِِ»؛ [3] و با آنان بجنگید تا این كه فتنه ای نباشد و تمامی دین برای خدا گردد. منقول است كه فرمود: تأویل این آیه هنوز نیامده، پس از آن كه رسول خداصلی الله علیه وآله برای احتیاج خود و اصحابش آنان را رخصت داده بود، كه اگر تأویل آن آمده بود از آن ها پذیرفته نمی شد، ولی با آن ها جنگ می شود تا این كه توحید خداوند - عزّوجلّ - برقرار و هیچ شركی باقی نماند. [4] .
[ صفحه 137]
و از بشیر نبّال است كه گفت: به حضرت باقرعلیه السلام عرض كردم: آن ها می گویند: هرگاه مهدی علیه السلام قیام كند، خود به خود امور برایش درست می شود و به قدر یك حجامت هم خون نمی ریزد؟ فرمود: نه، سوگند به آن كه جانم به دست اوست! اگر برای كسی امور خود به خود درست می شد برای پیغمبرصلی الله علیه وآله این امر واقع می گشت كه دندان هایش خون آلود و پیشانی اش شكسته شد، نه؛ سوگند به آن كه جانم در دست اوست [كار به جایی رسد كه] ما و شما عرق و علق (=خون بسته شده) را از چهره پاك كنیم، و دستی به پیشانی كشید. [5] .
می گویم: علق - كه در متن روایت آمده - یعنی: خون، و پاك كردن عرق و خون كنایه از محنت ها و رنج ها است كه باعث می شود انسان عرق كند، و یا جراحت هایی كه خون ها را جاری می سازد - چنان كه مجلسی رحمه الله ذكر كرده -.
و در كمال الدین از عیسی الخشّاب روایت است كه گفت: به حسین بن علی - صلوات اللَّه علیه - عرض كردم: شما صاحب این امر هستید؟ فرمود: نه، ولیّ صاحب امر همان طرید و شرید [6] است كه به خاطر پدرش مَوْتُور و خونخواه است كه كنیه عمویش را دارد، شمشیر خود را تا هشت ما بر شانه می گذارد.
می گویم: این كه می فرماید: (كنیه عمویش را دارد)، یكی از كنیه های آن حضرت (ابوجعفر) است، چنان كه در روایت دیگری از حسن بن المنذر منقول است كه گفت: روزی حمزة بن ابی الفتح نزدم آمد و به من گفت: مژده كه دیشب در خانه مولودی برای حضرت ابومحمد متولد شد و دستور داد كه آن را مخفی بداریم و امر كرد كه از برای او سیصد گوسفند عقیقه شود، گفتم: نامش چیست؟ گفت: م ح م د نامیده می شود و كنیه اش ابوجعفر است. [7] .
و نیز از محمد بن مسلم مروی است كه گفت: بر حضرت ابوجعفر محمد بن علی
[ صفحه 138]
باقرعلیه السلام داخل شدم در حالی كه می خواستم درباره قائم آل محمدعلیهم السلام از او سؤال كنم. آن حضرت خود آغاز سخن كرد و فرمود: ای محمد بن مسلم! در قائم اهل بیت محمدصلی الله علیه وآله به پنج پیغمبر شباهت هست: یونس بن متی، و یوسف بن یعقوب، و موسی، و عیسی، و محمد - صلوات اللَّه علیهم -.
شباهت به یونس بن متی: بازگشت از غیبت در وضع و قیافه جوانی در سنّ پیری.
و شباهت به یوسف بن یعقوب: غیبت از خاصّ و عامّ و مخفی ماندن از برادران و مشكل شدن امر بر پدرش یعقوب، با وجود نزدیكی مسافت بین او و پدرش و خاندان و پیروانش.
و امّا شباهت به موسی: ترسیدن مدام و طولانی شدن غیبت و مخفی ماندن ولادت و خستگی شیعیانش پس از او - از اذیّت ها و خواری های فراوانی كه دیدند تا این كه خداوند - عزّوجلّ - اجازه ظهورش داد و بر دشمن تأیید و یاری اش فرمود.
و شباهت به عیسی: اختلافات درباره او، كه گروهی گفتند: متولد نشده و گروهی گفتند: مرده و عدّه ای پنداشتند: كشته و اعدام شده است.
و امّا شباهت به جدّش محمّد مصطفی صلی الله علیه وآله: شمشیر كشیدن و قیام با سلاح و كشتن دشمنان خدا و رسول و جبّارها و طاغوت ها و او با شمشیر و رعب یاری می شود و هیچ پرچمی از او برنمی گردد و از جمله نشانه های قیام او: خروج سفیانی از شام و خروج یمانی و صیحه آسمانی در ماه رمضان و آواز دهنده كه از سوی آسمان به نام او و پدرش ندا كند. [8] .
و در بحار از حضرت امام باقرعلیه السلام روایت است كه فرمود: او خونخواه، با تأسف و غضبناك خروج می كند به خاطر غضب خداوند بر این خلق، پیراهنی كه رسول خداصلی الله علیه وآله روز احد پوشیده بود بر اندام اوست، و عمامه سحاب و زره سابغه و شمشیر ذوالفقار پیغمبر با اوست، شمشیر بر شانه می گذارد و تا شش ماه از كشته پشته می سازد. [2] .
و از همان حضرت درباره فرموده خداوند متعال: «وَقاتِلُوهُمْ حَتّی لا تَكُونَ فِتْنَةً وَیَكُونُ الدِّینُ كُلُّهُ للَّهِِ»؛ [3] و با آنان بجنگید تا این كه فتنه ای نباشد و تمامی دین برای خدا گردد. منقول است كه فرمود: تأویل این آیه هنوز نیامده، پس از آن كه رسول خداصلی الله علیه وآله برای احتیاج خود و اصحابش آنان را رخصت داده بود، كه اگر تأویل آن آمده بود از آن ها پذیرفته نمی شد، ولی با آن ها جنگ می شود تا این كه توحید خداوند - عزّوجلّ - برقرار و هیچ شركی باقی نماند. [4] .
[ صفحه 137]
و از بشیر نبّال است كه گفت: به حضرت باقرعلیه السلام عرض كردم: آن ها می گویند: هرگاه مهدی علیه السلام قیام كند، خود به خود امور برایش درست می شود و به قدر یك حجامت هم خون نمی ریزد؟ فرمود: نه، سوگند به آن كه جانم به دست اوست! اگر برای كسی امور خود به خود درست می شد برای پیغمبرصلی الله علیه وآله این امر واقع می گشت كه دندان هایش خون آلود و پیشانی اش شكسته شد، نه؛ سوگند به آن كه جانم در دست اوست [كار به جایی رسد كه] ما و شما عرق و علق (=خون بسته شده) را از چهره پاك كنیم، و دستی به پیشانی كشید. [5] .
می گویم: علق - كه در متن روایت آمده - یعنی: خون، و پاك كردن عرق و خون كنایه از محنت ها و رنج ها است كه باعث می شود انسان عرق كند، و یا جراحت هایی كه خون ها را جاری می سازد - چنان كه مجلسی رحمه الله ذكر كرده -.
و در كمال الدین از عیسی الخشّاب روایت است كه گفت: به حسین بن علی - صلوات اللَّه علیه - عرض كردم: شما صاحب این امر هستید؟ فرمود: نه، ولیّ صاحب امر همان طرید و شرید [6] است كه به خاطر پدرش مَوْتُور و خونخواه است كه كنیه عمویش را دارد، شمشیر خود را تا هشت ما بر شانه می گذارد.
می گویم: این كه می فرماید: (كنیه عمویش را دارد)، یكی از كنیه های آن حضرت (ابوجعفر) است، چنان كه در روایت دیگری از حسن بن المنذر منقول است كه گفت: روزی حمزة بن ابی الفتح نزدم آمد و به من گفت: مژده كه دیشب در خانه مولودی برای حضرت ابومحمد متولد شد و دستور داد كه آن را مخفی بداریم و امر كرد كه از برای او سیصد گوسفند عقیقه شود، گفتم: نامش چیست؟ گفت: م ح م د نامیده می شود و كنیه اش ابوجعفر است. [7] .
و نیز از محمد بن مسلم مروی است كه گفت: بر حضرت ابوجعفر محمد بن علی
[ صفحه 138]
باقرعلیه السلام داخل شدم در حالی كه می خواستم درباره قائم آل محمدعلیهم السلام از او سؤال كنم. آن حضرت خود آغاز سخن كرد و فرمود: ای محمد بن مسلم! در قائم اهل بیت محمدصلی الله علیه وآله به پنج پیغمبر شباهت هست: یونس بن متی، و یوسف بن یعقوب، و موسی، و عیسی، و محمد - صلوات اللَّه علیهم -.
شباهت به یونس بن متی: بازگشت از غیبت در وضع و قیافه جوانی در سنّ پیری.
و شباهت به یوسف بن یعقوب: غیبت از خاصّ و عامّ و مخفی ماندن از برادران و مشكل شدن امر بر پدرش یعقوب، با وجود نزدیكی مسافت بین او و پدرش و خاندان و پیروانش.
و امّا شباهت به موسی: ترسیدن مدام و طولانی شدن غیبت و مخفی ماندن ولادت و خستگی شیعیانش پس از او - از اذیّت ها و خواری های فراوانی كه دیدند تا این كه خداوند - عزّوجلّ - اجازه ظهورش داد و بر دشمن تأیید و یاری اش فرمود.
و شباهت به عیسی: اختلافات درباره او، كه گروهی گفتند: متولد نشده و گروهی گفتند: مرده و عدّه ای پنداشتند: كشته و اعدام شده است.
و امّا شباهت به جدّش محمّد مصطفی صلی الله علیه وآله: شمشیر كشیدن و قیام با سلاح و كشتن دشمنان خدا و رسول و جبّارها و طاغوت ها و او با شمشیر و رعب یاری می شود و هیچ پرچمی از او برنمی گردد و از جمله نشانه های قیام او: خروج سفیانی از شام و خروج یمانی و صیحه آسمانی در ماه رمضان و آواز دهنده كه از سوی آسمان به نام او و پدرش ندا كند. [8] .
[1] بحار الانوار: 333:95.
[2] بحار الانوار: 361:52.
[3] سوره انفال، آيه 39.
[4] كافي: 201:8.
[5] بحار الانوار: 57:52.
[6] طريد و شريد دو لقب از القاب مولاي ما حضرت حجّت عليه السلام است، و همين طور موتور، و منظور از پدر - در اين حديث - حسين بن علي عليهما السلام است يا تمام پدران امام زمان - عجّل اللَّه فرجه -. (محمد الموسوي).
[7] كمال الدين: 432:2؛ شايان ذكر است كه عموي آن حضرت - عجّل اللَّه فرجه الشريف - امامزاده بزرگوار جناب ابوجعفر سيّد محمد فرزند امام هادي عليه السلام است كه قبر شريفش در نزديكي سامره زيارتگاه خاصّ و عامّ است. (مترجم).
[8] كمال الدين: 327:1.